Corona Crisis. Dreiging, Potentie en de Rol/de Kans voor jouw organisatie.

Corona crisis

We leven in een voor velen van ons ongeëvenaarde tijd. Nooit eerder sinds de Tweede Wereldoorlog had iets zulke impact op zoveel facetten van het leven als de huidige Corona crisis. Onze normale werk-thuis routines raakten verstoord en zijn nog steeds verstoord. Hoewel we diep van binnen een sociaal wezen zijn, moeten we verplicht afstand houden van elkaar. Iets waarvan we nog maar nauwelijks kunnen inschatten welke effecten dat gaat hebben. Er hangt continu een zwaard van Damocles boven ons hoofd; worden we ziek of blijven we gezond? Wat kunnen we nog betrachten als waarheid als er zoveel wetenschappers en/of artsen het niet met elkaar en/of met de officiële adviezen eens zijn? En welke impact heeft dat voor ons als mensen die moeilijk met tegenstellingen kunnen omgaan? Onze hersenen werken immers nogal zwart-wit. Welk effect gaat de afgelopen periode hebben op onze economie? Heb ik straks nog een baan en/of inkomsten? De enige zekerheid lijkt onzekerheid.

Bedreiging

Hoe je het ook wendt of keert, deze Corona crisis raakt ons allemaal. Wat me opvalt bij mijzelf en bij anderen is dat deze crisis werkt als een versterker. Het versterkt namelijk mijn en jouw overlevingsmechanismen. Dit zijn persoonsgebonden reacties die je als kind hebt opgedaan om stress en/of pijn te verminderen of te omzeilen. Waar de één agressiever wordt, trekt de ander zich nog sterker terug. Sommige mensen worden juist ongeduldiger waar anderen in meer passiviteit vervallen. Weer anderen hebben een versterkte neiging om invloed uit te oefenen op anderen (macht) waar tegelijkertijd medemensen in sterker aanpassingsgedrag terecht komen. Dit maakt ook dat we juist nu sterkere tegenstellingen zien in de maatschappij, gezinnen en relaties. En als we dit uitvergroot gedrag gaan uitventen komen we meer en meer tegenover elkaar te staan, wat op zichzelf weer een versterkend effect gaat hebben.

Potentie

Wat bij mij wordt/werd uitvergroot is mijn neiging mij aan te passen en te schikken omdat ik de ander nodig blijk/bleek te hebben voor mijn eigenwaarde. Hoewel een zekere behoefte aan erkenning niet verkeerd is, maakt de afhankelijkheid van de ander in dat opzicht me juist extra kwetsbaar. Een kwetsbaarheid die ik door dit specifieke overlevingsmechanisme in standhoud/-hield. Ik schrijf in tegenwoordige alsook verleden tijd omdat ik dit patroon nu afgelopen weken tot de essentie heb in gezien. En zaken die je werkelijk inziet, verliezen voor een deel hun grip op je. Ze kunnen zich zich niet langer onbewust manifesteren. Door er vervolgens met anderen over te praten en in mijn ziel te laten kijken gebeurde er twee dingen. 1. Door mijn kwetsbare delen te tonen vergrootte ik mijn zelfacceptatie en daarmee mijn eigenwaarde. 2. Doordat ik anderen hun licht erover lieten schijnen, kwamen er nog meer weggestopte zaken te voorschijn en kreeg ik nieuwe in zichten. Wat mijzelf alleen maar verrijkte. Het bijzondere wat ik ervaar is dat de energie die ik al mijn hele leven gebruik om zaken te onderdrukken nu begint vrij te komen om te gaan doen wat ik voel dat ik heb bij te dragen.

Kans en rol voor jouw organisatie

Niet alleen bij mijzelf, ook bij anderen zie ik de (soms subtiele) uitwassen van het terechtkomen in de overlevingsmodus. En ik weet nu welk potentieel er ligt te wachten als je dit proces aangaat waartoe we met z’n allen door de Corona crisis worden gedwongen. Een potentie en kracht die je niet alleen persoonlijk aanwendt maar ook voor velen in dienst zal staan van de organisatie waar ze werken. Tegelijkertijd zijn organisaties ook dé plekken bij uitstek om het bovenstaande proces aan te gaan. De meeste organisaties werken in groepsverband. Ook bij de mensen in deze groepen worden als gevolg van de Corona crisis karaktereigenschappen uitvergroot. Waardoor ook de kans op tegenstellingen en conflicten groter wordt. Door als organisatie het gezamenlijke onderzoek van wat bij eenieder gebeurt te faciliteren, snijdt het mes twee kanten. Ten eerste geeft het mensen, zoals hierboven beschreven, de mogelijkheid hun potentieel te gaan leven. Anderzijds werkt het gezamenlijke onderzoek en het gesprek diep verbindend (zie ook blog: Openheid. Hoe creëer je dat in je team?). En die verbinding is nodig om er samen de schouders onder te zetten en synergie te creëren. Beide zijn nodig om door deze crisis heen te komen.

Brend Seinen werkt als (team)coach en begeleidt mensen in organisaties in persoonlijke en interpersoonlijke ontwikkelingsprocessen. Eerder verscheen van zijn hand ‘Passie in Bedrijf. De weg ernaartoe’. Deze blog maakt onderdeel uit van een reeks als opmaat voor zijn tweede boek: Passie in Bedrijf. Realiseren!

Foto blog: Annemieke van Asten