Machteloosheid is iets wat me de laatste weken bezighoudt. Veel op deze wereld gaat over macht en macht zit op haar beurt vast aan geld. Er zijn veel bewegingen die zich afzetten tegen de behoefte aan macht. Dat lees ik in discussies op linkedin en ik merk het in mijzelf. Lang heb ik me willen distantiëren van egoïstische behoefte aan macht en met name daaraan gekoppelde behoefte om deze macht te tonen via materiële rijkdom. Expliciet deed ik afstand van veel materiële zaken (geld, huis, etentjes, nieuwe kleren etc) om vervolgens ‘weer vast te houden’ aan de status van iemand die daar boven staat. Onbewust daarmee ‘mijn macht’ tonende.
Als je dieper kijkt dan zit macht altijd vast aan ‘erboven staan’, ‘meer zijn’, ‘beter zijn’ en ‘bepalen voor anderen’. De achterliggende behoefte is dat we ons op boven schikkende wijze willen onderscheiden van de ander; iemand willen zijn. Zelfs mensen die in een soort van slachtofferrol zitten willen zich onderscheiden door het feit dat het hun meer tegenzit dan anderen, en daarmee verwerven ook zij een ‘status’ voor zichzelf. Tevens oordelen we ook vanuit deze zelfde bron over anderen. Als je een oordeel velt (hardop of in je hoofd) over een ander stel je jezelf daarmee (onbewust) erboven op.
Het grappige is dat dit ‘meer zijn’ alleen bestaat als idee, het is een gedachtespinsel. Let wel, een hardnekkig gedachtespinsel. Welke rijkdom je ook vergaart of wat je ook doet het zal voor je gevoel nooit genoeg zijn. Zelfs de rijken en de zogenaamd succesvollen der aarden blijven op zoek naar meer. Het gaat dan ook niet om de inhoud van ‘meer’ maar over het patroon in je hoofd (en lichaam) dat het meer moet zijn. Met andere woorden als je ‘meer’ hebt bereikt, is het patroon nog steeds hetzelfde namelijk ‘het moet meer zijn’ en dan moet je van meer naar nog meer en ga zo maar door. Eindeloos. Behoefte aan macht is zogezegd geworteld in dit patroon. Machteloosheid is het besef dat je nooit ‘meer’ zult zijn.
Door mijn machteloosheid meer en meer te omarmen kan ik ook weer meer en meer genieten van de materiële zaken die onze wereld rijk is. Het blijft echter wel opletten dat ik mijzelf er niet opnieuw in ga ‘zoeken’.