Er wordt meer en meer gesproken over echte veranderingen die nodig zijn in onze omgeving, onze organisaties en onze wereld. Het nieuwe regeerakkoord, de toenemende zorgkosten en de wekelijkse onthullingen over corruptie in onze organisaties en overheid, geven extra noodzaak aan deze veranderingen.
Als we echt iets willen veranderen in onze organisaties (en onze wereld) dan kan dat niet zonder wezenlijke veranderingen in ons zelf. Én wezenlijke verandering kan niet zonder verwarring. Elke verandering die je begrijpt of snapt, past binnen de muren van je eigen werkelijkheid daarmee de werkelijkheid die je om je heen ziet. Die twee kun je niet los van elkaar zien. Pas als je de verwarring en onzekerheid toelaat in jezelf, kunnen er ook zaken in je omgeving of organisatie veranderen die je ‘niet voor mogelijk’ had gehouden.
Hoe veranderen we wezenlijk? Door naar binnen te kijken, diep(er) in jezelf! Teveel vragen we ons af wat anderen (binnen de kaders van jouw werkelijkheid) anders zouden moeten doen. In organisaties zie ik dat veel terug. Als we echt willen dat er iets aan ‘de buitenkant’ verandert, moeten we ons afvragen wat in onszelf maakt dat we dat zouden willen. Wat drijft ons nou werkelijk diep van binnen. Succes? Erkenning? Status? Zekerheid? Veiligheid? etc? Is een verandering die ‘moet’ iets dat jij wilt vanuit je hart?
Er zijn geen goede of slechte antwoorden maar wel antwoorden op vragen die je aan jezelf stelt. En antwoorden leiden tot inzichten. Deze inzichten over jezelf zijn meestal anders dan het beeld dat je van jezelf had, vooral als je jezelf goed denkt te kennen. De kloof tussen wie je denkt te zijn en wat je in jezelf tegenkomt geeft verwarring. Wezenlijke verandering is deze verwarring te omarmen. De neiging is echter een nieuw kader of idee (een nieuwe waarheid voor jezelf) te bedenken over hoe het is of hoe je bent, en daar de inzichten in te plaatsen.
Door nieuwsgierigheid te ontwikkelen naar onszelf, ontstaat ook nieuwsgierigheid naar de ander en naar de wegen van anderen om onze organisaties te veranderen. Het kunnen ervaren dat de ander anders is en tegelijkertijd hetzelfde als jij haalt de muren weg die tussen ons staan. Het leidt tot gebruik maken van elkaars kwaliteiten, tot hechte menselijke samenwerking en tot ‘flow’.
Ik krijg de laatste tijd vaker de vraag hoe mijn blogs gerelateerd zijn tot het thema van de groep. Met mijn blog geef ik mijn eigen pad en inzichten weer in relatie tot het bovenstaande. Ze kunnen je inspireren, raken of irriteren. Het is uiteraard aan jou om je eigen verbinding met wat ik schrijf en hoe ik schrijf wel of niet te onderzoeken. Ik nodig je uit dat in ‘the open’ te doen, opdat we met elkaar ontdekken dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten.