Zingeving

Heb jij ook wel eens van die dagen dat je je afvraagt waar dit allemaal voor dient. Wat het leven nou echt de moeite waard maakt? Wanneer is het straks, op je sterfbed, goed genoeg geweest? Wat is de zin van het leven en/of houd je je überhaupt bezig met zingeving? Of werk en zorg je je de hele dag een slag in de rondte en ben je blij als je ‘s avonds op de bank kunt neerploffen voor weer een avondje Netflix? Nu ik de veertig (al een tijdje) voorbij ben houden bovenstaande vragen me van tijd tot tijd bezig. Hieronder mijn mijmeringen ;-)

Wat laat je achter?

Persoonlijk denk en voel ik dat er drie dimensies aan zingeving zitten. Ten eerste heeft het leven (voor mij) zin als je iets toevoegt en bijdraagt aan deze wereld zodat het en fijnere en meer liefdevolle plek wordt. Dat kan natuurlijk van alles zijn. Van je kinderen liefdevol grootbrengen zodat zij liefdevolle mensen worden tot een mooi nalatenschap in de vorm van inzichten en kennis waar de komende generaties nog iets aan hebben. Maar ook een prettig verblijf in een ziekenhuis als herinnering van mensen die er gelegen hebben of bijdragen aan een product dat de mensheid helpt in de breedste zin van het woord, kun je onder deze vorm van zingeving scharen.

Heb je zin in wat je doet?

Daarnaast wordt zingeving ook bepaald door zin hebben in iets. Natuurlijk bedoel ik dan niet zin in lekkernijen of het bevredigen van allerlei andere behoeftes. Wat ik wel bedoel is dat je doet waar je hart naar uit gaat. Iets waar je veel energie van krijgt omdat het aansluit bij wie je in wezen bent. Je hebt dan letterlijk zin in wat je doet. Deze zin is echter niet altijd even gemakkelijk te onderscheiden van al die zaken die je van jezelf moet. Zaken waar je uiteindelijk ook een soort van bevrediging in voelt. Het hart wordt toch maar al te vaak aan de ketenen gelegd van de in je jeugd ontstane gevangenis; het moeten. Deze te bevrijden vraagt om bewustwording. Zo komen we bij de derde vorm van zingeving.

De zin van bewustwording

De derde vorm van zingeving gaat over het bewust worden van je gevangenis ofwel je dwangmatigheden. In een eerdere blog noemde ik deze vorm ‘de reis naar binnen’. (De bovengenoemde eerste is dan ‘de reis naar buiten’ en de vorige zou je ‘onderweg zijn’ kunnen noemen). Natuurlijk leidt deze bewustwording tot een grotere mate van persoonlijke effectiviteit en tot meer rust. Als we er echter vanuit gaan dat het bewustzijn niet lichaamsgebonden is, zoals prachtig wetenschappelijk uiteengezet door van Pim van Lommel in zijn boek Eindeloos Bewustzijn, dan zijn de stappen die je hierin zet van wezenlijk belang. Dit mensenleven krijgt dan pas zin of nut als het iets toevoegt aan iets groters, aan iets dat voorbij gaat aan deze jaren op aarde. Wat zou het leven er anders uitzien als we dat met z’n allen zouden ervaren.

Alledaagse zingeving

Uiteraard is er een diepe verbondenheid tussen deze drie vormen van zingeving. Vroeger gingen velen in Nederland voor zin en zingeving naar een religieus instituut. Volgens bovenstaande omschrijvingen of dimensies is zingeving veel dichterbij én in het alledaagse te vinden. Ik denk ook dat met name organisaties in de nabije toekomst een grote rol gaan spelen in de beleving van zingeving én in het herstellen van het evenwicht in de wereld. Zij vormen immers belangrijke schakels tussen de maatschappij en het individu. Hierover meer in de volgende blog.

Worstel jij ook wel eens met zingevingsvragen of wil je weten hoe je jouw eigen passie in bedrijf stelt? Geef dan een reactie op linkedin of download dan mijn E-book versie van Passie in Bedrijf. De weg ernaartoe.

 

 

Share This