‘Je kunt ook wel dankbaar zijn voor twee bolletjes ijs’ hoor ik mijzelf zeggen tegen mijn zesjarige zoon nadat deze vraagt om drie. Later bedenk ik me: ‘dankbaar? Sta ik wel eens stil bij alles wat me in het leven ten deel valt?’ Tegelijkertijd realiseer ik me dat de dankbaarheid waar ik het over heb tegen mijn zoon slechts over een norm gaat. Als je iets krijgt ben je daar dankbaar voor. Zo hoort het! Het is, denk ik voor velen, een onbewuste beleefdheids-/omgangsvorm. Iets dat niets te maken heeft met het intense gevoel van blijdschap voor alles wat je hebt in het leven.
Er schuilt meer in ‘dankbaarheid’ dan ik aanvankelijk dacht. Dankbaarheid is de tegenpool van behoeftigheid. Ofwel, dat wat je allemaal nog (voor elkaar) moet krijgen. Dankbaarheid is stil staan bij wat er wel allemaal is in plaats van wat er ontbreekt. Het is ook een paradoxale universele wet dat als je echt dankbaar bent, dat je dan juist meer krijgt. Dit bedoel ik overigens niet als New Age trucje om het leven naar je hand te zetten. Nee, het gaat om de diepe innerlijke beleving dat het leven fijn en goed is precies zoals het is. Om daar te komen is het eerst nodig dat je je oprecht bewust wordt van je behoeftigheid. Stel je jezelf maar eens de vragen: Is het leven goed zo of moet er toch nog iets veranderen in je werk, in je relatie, aan je spullen of je huis, in hoe de ‘ander’ zich gedraagt enzovoorts? Het gaat over zelfonderzoek en oprecht in de spiegel durven kijken en de reflex van behoeftigheid, die vaak onder onze acties zit, te laten voor wat het is. Hetgeen niet wil zeggen dat je passief bent en de boel de boel laat. Je wordt je juist bewust uit welke ‘bron’ je motivatie vandaan komt om te handelen.
Dankbaarheid openbaart zich als de schil van behoeftigheid dunner wordt. Tegelijkertijd kun je jouw gevoel van dankbaarheid vergroten door af en toe stil te staan bij alles waar je gelukkig en blij mee bent. Ik las een mooie oefening in ‘Bewustzijn. Het nieuwe Kapitaal’ van Brandon Bays en Kevin Billett. Doe maar eens je ogen dicht en som voor jezelf op ‘wat er wel allemaal is’. Dit kunnen kleine en grote zaken zijn: je partner, je baan, de zon die warm schijnt op je huid, het heerlijke etentje met vrienden onlangs, enzovoorts. Besef je ook welk gevoel elk van deze zaken je geven:-)
Tot slot, er is natuurlijk niets mis met je kinderen beleefdheidsnormen aan te leren. Daarnaast nodig ik je ook uit diepe innerlijke dankbaarheid te ervaren en te zien welk effect dat heeft op je naasten.