Hoe zou het zijn als alles in je organisatie en bij de mensen in jouw organisatie als vanzelf gaat, zonder weerstand, zonder ergenis en zonder moeten? De toestand die ik omschrijf kun je betitelen als ‘flow’. In de jaren negentig een hip modewoord dat tegenwoordig, in onze snelle tijd, alweer uit de gratie lijkt. Toch is het een fantastisch streven (voor mij) om daar te komen. Maar hoe?
Het antwoord op de vraag is door in de eerste plaats zelf in ‘flow’ te komen. Het begint met andere woorden niet bij een ander maar bij jezelf; bij mij en bij jou. Er zijn twee zaken nodig om in flow te komen. Één: je weet wat je vanuit je hart wilt bijdragen aan de wereld. Met andere woorden dat waarvoor je gekomen in dit leven. Twee: je onderneemt activiteiten om die ‘droom’ waar te maken vanuit een berustende acceptatie waar je bent. Je berust in acceptatie waar je bent als je in kalmte aanvaard wat zich voordoet in jezelf (angst, pijn en emotie) en en wat zich voordoet buiten jezelf (wat je misschien anders had willen zien). Vanuit die rust en stilte dienen zich dan activiteiten aan. Dit zijn de zaken die bijdragen aan de verwezenlijking van je droom.
Het ergens heel graag naar toe willen en tegelijkertijd te berusten in wat zich voordoet is een tegenstrijdigheid die niet te snappen is. Het lijkt een schijnbare tegenstelling die in ons duale denken niet is te overbruggen. De enige plek waar deze te verenigen is in je hart. Flow is eigenlijk gewoon je hart volgen
Brend Seinen
Ik dank de inspiratie voor dit stukje oa aan Vishen Lakhiani.