Vooruitgaan én het nu accepteren, het lijken vaak twee tegenstrijdige bewegingen die leiden tot on- balans. Enerzijds te aanvaarden en te omarmen dat het leven nu is zoals het is. De hierbij optredende lichamelijke sensaties en emoties volledig in mijzelf toe te laten en te voelen en de gedachten die zich hierbij aandienen op heterdaad te betrappen. Anderzijds heb ik een droom. Datgene wat ik graag zou willen bereiken. Datgene waar ik naar toe wil bewegen. De richting die mijn leven heeft en de acties die ik onderneem om daar te komen.
Weegschaal
Ik merk dat ik nogal eens op en neer beweeg als een weegschaal. Toevallig of niet is dat ook mijn sterrenbeeld. Als ik teveel in aanvaarden zit, kan ik de neiging hebben passief te zijn; het komt allemaal vanzelf. Als ik teveel met de toekomst bezig ben dan kan ik vervallen mijzelf te verliezen in de droom; ik probeer dan dwangmatig zaken voor elkaar te krijgen. En moeten leidt meestal tot niet willen, zowel bij mijzelf als bij anderen.
Balans
Hoe bereik ik balans? Door met mijn volledige bewustzijn nu te zijn als ik met de toekomst bezig ben. In de realiteit heeft toch altijd één van beiden subtiel de overhand. Het zijn twee richtingen die volgens mij alleen in het hart versmelten tot één van hetzelfde en die alchemie heeft tijd nodig.
Ik sprak vanochtend een oud opdrachtgever – fijn mens – en hij vroeg me hoe het ging met de verkoop van mijn boek (Passie in Bedrijf. De weg ernaartoe, uitgegeven in eigen beheer). “Dat boek zou een goede zwiep geven aan je droom”. Tja, dat is dan typisch zo’n voorbeeld waarbij ik kan hollen of stilstaan. “Het vermarkten van dat boek, is ook niet jouw ding. Dat moet je aan anderen over laten”, zei hij vervolgens. Dat gaat ook over balans. Wat doe ik zelf en wat vraag ik anderen?