Het verwezenlijken van de droom* is mensenwerk in het werk van mensen. Alles valt en staat bij hoe wij in staat zijn de ander te laten zijn, te begrijpen en te zien als complementair. In plaats van bedreigend, ‘anders’ of als iemand die je kunt gebruiken. Cultuur veranderen we door zelf niet langer de bestaande cultuur te zijn. Wij zijn niet langer de bestaande cultuur als we los komen van onze (vaak onbewuste) automatismen, onze reflexen in reactie op het gedrag van anderen.

Hoe vrijer wij worden in het al dan niet manifesteren van deze ‘dwangmatige’ reflexen, des te vrijer worden de anderen om ons heen. Vrijer om ook naar binnen te kijken en ruimte te bieden aan de emoties die ons leiden, zonder daar weer een volger van te zijn. Ruimte creëert ruimte.

We verwezenlijken de droom als we ons verantwoordelijk gaan voelen voor de onbewuste behoeften die we willen bevredigen in het contact met anderen. Behoeften als erkenning, acceptatie, zekerheid zijn nu vaak (onbewust) leidend en maken een beweging tot dwangmatigheid,  het samenzijn tot competitie of een gesprek tot discussie. Alleen als we zelf onze verantwoordelijkheid onder ogen zien, stellen we anderen in staat haar ook op te pakken.

We zijn in staat anderen te laten ontwaken als we zelf ontwaken uit de droom dat alles meer, beter, hoger, mooier, intenser of diepgaander moet zijn. Diep in onszelf zijn we al leider, laten we de weg vrij maken om haar naar buiten te laten komen. Of zoals Da Vinci zei “het beeld uit het marmer bevrijden”.

Share This