Loslaten, maar wat? Hoe laat je los? Staat loslaten gelijk aan vertrouwen? Is loslaten een activiteit? Zo ja, dan houd je toch nog steeds de activiteit ‘loslaten’ vast?? Deze en andere vragen konden me het laatste jaar maar niet loslaten. Telkens weer zocht ik het antwoord op de vragen die gaan over loslaten. En daarmee bleef ik maar vasthouden. Vasthouden aan een diepgewortelde controle-drift die zegt: ‘alles prima, zolang ik het maar kan begrijpen’. Het grappige is dat je telkens weer denkt dat je iets hebt losgelaten maar uiteindelijk blijkt dat je ‘het’ op een andere plek weer hebt vastgepakt. Loslaten geeft verwarring en doorgaans doet de geest er alles aan om die verwarring zo snel mogelijk op te lossen. Telkens als je het geheel weer kunt overzien en snapt, mag je er rustig vanuit gaan dat je het weer hebt vastgepakt. Dat is de tragedie van het loslaten.

Wat laat je zoal los? Behoeftes op alle niveaus. De behoefte om iets te doen (of: om niet niets te doen), de behoefte om  de beste te zijn, de behoefte aan erkenning, geld, waardering, informatie, een zinvolle bijdrage te geven, zekerheid, nieuwsgierigheid, veiligheid, geborgenheid, status, macht, sex, vreemdgaan, plezier, verantwoordelijk te zijn, een goede vader/moeder moeten zijn, chips, alcohol, een pilletje, ga zo nog maar even door.

Als je dat zo leest roept het wellicht de vraag op: ja als je dat allemaal niet meer mag dan wordt het leven wel saai of het hoort toch bij de mens om die behoeftes te hebben. Dat klopt volgens mij ook. Deze behoefte horen ook bij de mens en iedereen heeft er andere accenten in. Alleen, als je ze kunt ‘loslaten’ ben je geen ‘slaaf’ meer van je behoeftes. Dan ontstaat werkelijke vrijheid; je bent met al deze zaken nog wel bezig maar zit er niet meer aan vast. Maar ja, zit je dan niet weer vast aan de ‘behoefte’ aan vrijheid?? Misschien, het vraagt altijd weer in alle eerlijkheid naar jezelf te kijken om deze vraag te beantwoorden.

Share This